Tab Article

Wielobarwny i zaskakujacy kalejdoskop ludzkich zyciorysów.

Koniec świata za kazdym razem wyglada inaczej. Jest pędzaca kula, błyskiem szkła, odgłosem pukania do drzwi. Czasami nadchodzi w huku. Czasami cicho krazy wokół stołu.

Tadeusz ginie na wojnie, ale nie umiera cały. Pada na ziemię z rozerwana głowa, aby od tej pory trwać w zyciach innych. Bozena, jego daleka krewna, zostaje światowej sławy modelka, nigdy jednak nie przestaje uciekać przed sama soba. Ludwik, jej ojciec, co rano budzi się, nie wiedzac, kim jest, a jednak próbuje być kimś. Kolejne zyciorysy przeplataja się coraz gęściej, tworzac niepokojaca mozaikę radości, tęsknot i lęków.

Wojna, miłość, szaleństwo i wspomnienia. Samotnicy, kochankowie i ofiary. Ludzie z wielkimi marzeniami i przeszłościa, o której nieraz chcieliby zapomnieć. Ci, którzy zyja tylko w połowie, i ci, którzy chca zyć wiele razy.

A pośród nich coś, o czym zaden z nich nie ma pojęcia. Choć niektórzy przeczuwaja.

"Jakub Małecki zostawia w swoich tekstach tytułowe ślady i tylko od nas zalezy, czy je wyłapiemy i zinterpretujemy. Poszczególne opowiadania zazębiaja się ze soba, tworza jedna fabułę o uniwersalnym charakterze: rodzenie się, zycie mozliwie proste, wreszcie odchodzenie. Tylko ze nie jest to sielankowy portret wsi – w kazdej historii jest bowiem jakiś zadzior, strach. Nad drewniana chata zawsze fruwa czarne ptaszysko i zagarnia spokój czytelnika."
Sylwia Chutnik

"Mapy i słowa. Niby osobne historie, a jednak wiele punktów wspólnych. Jakub Małecki nie zawodzi, Ślady to dowód na to, ze Dygot nie był przypadkiem..."
Michał Nogaś, Program III Polskiego Radia

"Ślady to kolejny wyśmienity dowód, ze Małecki jest rzadkim w polskiej literaturze mistrzem zarówno formy, jak i treści. I ze nie da się go łatwo nigdzie zaszufladkować."
Kamil Śmiałkowski, naEKRANIE.pl