Tab Article

Zanurzeni w zabieganej codzienności mijamy je niemal nieświadomie. Warszawskie pałace. Stały element krajobrazu, budynki jak wiele innych. Dziś sa siedzibami urzędów, muzeów czy uczelni. Obiektami uzyteczności publicznej. Dziejowe burze i powojenna urawniłowka zmiotły nie tylko fizyczna tkankę miasta. Znikł barwny świat ich dawnych właścicieli - magnatów, hrabiów oraz znienawidzonej przez miniony system burzuazji. Wraz z arystokracja pałace opuściło nie tylko przebogate wyposazenie, ale przede wszystkim ozywiajacy je duch. Odeszły w niepamięć rodowe tradycje, obyczaje i uprzedzenia. Nikt juz nie snuje przy kominku opowieści o dokonaniach i chwale przodków, koligacjach, mezaliansach i rodzinnych tragediach. Pozostała, często rekonstruowana, bezosobowa architektura. A przeciez milczace dziś mury były świadkami wiekopomnych i chwalebnych wydarzeń. Porazajacych rodzinnych dramatów. Czynów głupich czy wręcz haniebnych. Romantycznych historii, które i dziś z niejednego oka wycisnęłyby łzę wzruszenia. Wystarczy zatrzymać się na chwilę i wsłuchać w opowieści starych murów.

Radosław Głowacki Archeolog, z wykształcenia historyk i pedagog. Zawodowo przewodnik warszawski. Współautor m. in. programu edukacyjnego Muzeum Ordynariatu Polowego, Centrum Interpretacji Zabytku oraz Szlaku Kulturalnych Piwnic Starego Miasta. Gościł na antenie Radia dla Ciebie i Radia Campus. Prowadzi varsavianistyczne spacery tematyczne, prelekcje i wykłady. W swojej pracy stara się ukazać fenomen witalności i wielokulturowości Warszawy. Tropi nieoczywistości, burzy utarte schematy - nieustannie odkrywa na nowo swoje rodzinne miasto.