Tab Article

Portret dziadka widziany oczami małego chłopca.
Codzienność starszego pana intrygujaco zestawiona z dniem młodszego sasiada. 

Rzeczywistość obu męzczyzn bardzo rózni się od siebie: dziadek delektuje się zyciem, wszelkimi jego drobnymi przyjemnościami. Ma czas, by urzadzać pikniki na trawie, pisać długie listy i dyskutować o sztukach teatralnych. Doktor Sebastian jest bardzo zapracowany, ciagle gdzieś się spieszy i choć zyje intensywnie, nie ma czasu na zycie. W tym pośpiechu ucieka mu bowiem wiele piękna – widoki wspaniałej francuskiej stolicy, dobre jedzenie, szczere, głębokie rozmowy. Mimo ze panowie wymieniaja ledwie słowa powitania i mały uśmiech, łaczy ich coś waznego – to czas, który dziadek, były właściciel sklepu z zegarami, tez kiedyś próbował go dogonić. Dopiero teraz, gdy nie próbuje złapać ich za wszelka cenę, godziny przestały mu uciekać. Jego postawa pogodnej akceptacji i autentycznego zachwytu nad urokiem codzienności, a takze niesłabnaca chęć poznawania świata i zdobywania nowych umiejętności (język niemiecki, ćwiczenia pilatesu), fascynuje wnuczka i sprawia, ze czas spędzony z dziadkiem to dla niego najmilsze, najbardziej inspirujace chwile.

"Mój dziadek" to wspaniała obrazkowa opowieść dla młodszych i starszych czytelników – o czasie, jego przemijaniu i nieustannej ludzkiej za nim gonitwie. To rzecz o biegu zycia, jego etapach i ich właściwościach, o trudnej umiejętności czerpania garściami z biezacej chwili. Ciepła, madra i refleksyjna opowieść o przyjaźni, bliskości i wartościowych ludzkich relacjach. 

Ksiazka opowiedziana przede wszystkim obrazami, które pisemna narracja jedynie uzupełnia. Ograniczona paleta barw, kontrasty i prosta kreska retro nadaja ksiazce nostalgiczny klimat, kreujac jednocześnie wyrazisty, czytelny przekaz. Właśnie za tę umiejętność przekazania głębokich uczuć i waznych dla kazdego człowieka emocji w ksiazce "Mój dziadek" Catarina Sobral uhonorowana została jednogłośnie w 2014 roku najwazniejsza dla ilustratorów nagroda Bologna Ragazzi Award.