Tab Article

W historii Zwiazku Radzieckiego nie ma okresu równie pasjonujacego jak ten, który nastapił bezpośrednio po śmierci Stalina, i mało jest spraw równie tajemniczych, jak śmierć Ławrientija Berii, odsuniętego od władzy wskutek spisku Chruszczowa, Malenkowa i Mołotowa i straconego w 1953 r. Odpowiedzialny za cierpienia i śmierć niezliczonych ofiar sowieckiego komunizmu, takze Polaków, w szczególności zaś za śmierć polskich oficerów w Katyniu, Beria w pełni zasłuzył na miano największego stalinowskiego zbrodniarza, sadystycznego kata, diabolicznej bestii niezmierzonych osobistych ambicjach. Jednak upadek Zwiazku Sowieckiego i otwarcie archiwów niespodziewanie ukazało jeszcze jeden, paradoksalny wymiar jego wizerunku. Po śmierci Stalina, Beria snuł szeroko zakrojone plany głębokich ustrojowych reform, plany, które bez watpienia stały się bezpośrednia przyczyna jego upadku.

W swojej monumentalnej biografii Berii, francuska sowietolozka Françoise Thom przedstawia pełna sprzeczności i paradoksów postać człowieka, którego Stalin uwazał za sowiecki odpowiednik Heinricha Himmlera. 

"Thom stworzyła monumentalne dzieło, opisujace losy jednego człowieka i cała historię komunizmu."
"Le Figaro"