Tab Article

Lil naprawdę musiała być w strasznym stanie, skoro zjawiła się w Waldenburgu o tak nieludzkiej porze.

Niewazne, w końcu się odnalazła, to liczyło się najbardziej.

Ida nie odmówiłaby jej pomocy o zadnej porze dnia. Tak szybko biegła po schodach, ze się potknęła i gdyby w ostatniej sekundzie nie złapała się poręczy, na pewno spadłaby na łeb na szyję. Po krótkim szoku otrzasnęła się i nieco zwolniła kroku. Na całe szczęście była na tyle trzeźwa, zeby zapobiec upadkowi. Tego jeszcze by teraz brakowało!

Kiedy w końcu dotarła do cięzkich, dębowych drzwi, nie mogła złapać oddechu. Serce waliło jej w piersi i kiedy otworzyła, zobaczyła Lil, która stała na schodkach jak ostatnie nieszczęście. Ida podbiegła do niej i chwyciła ja w ramiona.

– Lil, moje biedactwo!