Tab Article

W nowym tomie "Czas i przesłona" jeszcze wyraźniej niz w ksiazkach poprzednich uderza dar obserwacji, uwaznego przygladania się światu i temu egzotycznemu (wiersze sa zapisami z podrózy do Gruzji, Tel Awiwu, Brooklynu, wyprawy na szczyt Etny), i temu połozonemu najblizej nas – gdy poetka obserwuje owdowiałego sasiada czy przytacza opowieść o wymianie okien u starej kobiety.

Istota spojrzenia Dabrowskiej jest nie tylko niezwykłe uwrazliwienie na kolory, zapachy i róznorodność świata, ale przede wszystkim czułość i empatia, z jaka pisze o spotykanych ludziach. W tle rysowana jest delikatnie sytuacja liryczna – świat ten ogladany jest zawsze z kimś bliskim i relacja z owym „ty” podlega subtelnym przekształceniom pod wpływem wspólnie ogladanych krajobrazów i sytuacji.