Tab Article

Najnowsza powieść Margaret Atwood - wybitnej pisarki regularnie wymienianej w gronie kandydatów do literackiej Nagrody Nobla, laureatki nagrody Bookera, autorki m.in. słynnej "Opowieści podręcznej", Stan i Charmaine mieszkaja w samochodzie. Kiedyś, jak wszyscy, mieli dom, kariery i ufnie spogladali w przyszłość. Ale przyszło załamanie systemu, bezrobocie, drastyczny wzrost przestępczości i rozpad społeczeństwa. Po upadajacych miastach szwendaja się hordy zdesperowanych ludzi, dla których przemoc jest sposobem na zycie. Charmaine dorabia w lokalnym barze i dzięki temu maja na benzynę. Mozliwość ucieczki jest jedyna - skromna - gwarancja bezpieczeństwa. Wtem, pojawia się promyk nadziei - projekt Pozytron. Kilka godzin jazdy autobusem od zdegenerowanego miasta znajduje się oaza szczęścia: bujna trawa, czysta pościel, mydło, schludni ludzie. W zamian za udział w eksperymencie społecznym Stan i Charmaine dostana stała pracę i własny dom. Przez miesiac korzystaja z dobrodziejstw perfekcyjnie zaprojektowanej rzeczywistości, aby kolejny miesiac spędzić w więzieniu i po miesiacu znów wrócić do swojego idealnego zycia. Poczatkowo miesiace spędzone w więzieniu nie wydaja się wielkim wyrzeczeniem za dach nad głowa i poczucie bezpieczeństwa. Sprawy komplikuja się, gdy Stan i Charmaine wikłaja się w obsesyjna relację z para, która mieszka w ich domu, kiedy oni przebywaja w więzieniu. "Przejmujaca, czasem komiczna, pełna absurdu, wciagajaca powieść (.) Margaret Atwood stała się tak nieprawdopodobna postacia, jak jej bohaterowie - zyjaca legenda, która pozostaje w swoim pisaniu odkrywcza i świeza". -New York Times Book Review "Z poczatku przypominajaca klasyczna Atwoodowska dystopię powieść przechodzi nagle w nieco surrealistyczna przygodę. Radosna komedia pomyłek, dziwaczna pościelowa farsa, fantastyczno-naukowy thriller więzienny, przewrotny, psychodeliczny kryminał jak z lat 60-tych. "Serce umiera ostatnie" skacze przez wszystkie te gatunki, odsłaniajac tyle poziomów oszustw i samooszukiwania, ze właściwie nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać". -The Guardian "Cięzko oderwać się od tej powieści o wartkiej akcji, kiedy wykrzykuje nam swoje przemyślane i przerazajace wnioski". -Boston Globe