Tab Article

„OCD-10” – to nie jest nazwa kolejnej gry komputerowej, ale numer klasyfikacyjny na międzynarodowej liście chorób, za jaka uznano uzaleznienie od grania. Moze ono wywołać powazne zaburzenia psychiczne, takie jak agresja, wyobcowanie ze środowiska, depresja, a takze doprowadzić do licznych dolegliwości fizycznych.

Co ma więc zrobić rodzic, gdy z pokoju dziecka kolejna godzinę dobiega klikanie myszka, a kiedy tam wchodzi, widzi tylko plecy latorośli zgarbione nad klawiatura? Przeczytać tę ksiazkę. I dać ja do przeczytania swojemu uzaleznionemu dziecku.

Jej autor, Krzysztof Piersa, nie jest psychologiem, czy pedagogiem. Jest praktykiem. Młodym człowiekiem, który od piatego roku zycia nałogowo grał w gry. I tak przez dwadzieścia lat, az zorientował się, ze w ten sposób moze tylko przegrać swoje zycie; dosłownie i w przenośni. Zaczał walczyć z uzaleznieniem od komputera i wygrał, ale nie była to łatwa droga. Dlatego swoim doświadczeniem dzieli się z innymi, by poszli juz przetartym szlakiem. Dzięki tej ksiazce osoba uzalezniona od gier stanie twarza w twarz z samym soba. Autor bez owijania w bawełnę mówi: jeśli jesteś taki, jak ja jeszcze kilka lat temu, to masz powazny problem. A uświadomienie sobie uzaleznienia i chęć, aby z nim zerwać, to podstawa powrotu do zdrowia. 

Były komputerowy ćpun pomaga równiez zrozumieć rodzicom, czym sa gry komputerowe i dlaczego sa tak wciagajace. A takze, co powinni zrobić, aby wspierać swoje dziecko w wychodzeniu z nałogu. Ta ksiazka nie jest jednak typowym poradnikiem. Jest jednocześnie historia zycia nałogowego gracza, który skończył studia, został dziennikarzem, pozostaje w szczęśliwym zwiazku. Mimo wyobcowania i nałogu wrócił do społeczeństwa, a to niesie pociechę i nadzieję.