Tab Article
Być moze to jedna z najsmutniejszych ksiazek, jaka napisano w ostatnich latach. Doskonały dokument naszych czasów. Wyrazista, podana z doskonała ostrościa wizja współczesnego człowieka. Człowieka, którego autor, mimo wszystko, obdarza ciepłem i humorem. Choć operujac błyskotliwym dowcipem bezlitośnie dobiera się do coraz głębszych warstw, coraz pilniej strzezonych intymnych sekretów i nerwic swojego bohatera.
Główny bohater to kumpel Adasia Miauczyńskiego i Woody’ego Allena. I mimo tego, ze rzecz dzieje się w Warszawie — bohater jest kosmopolityczny, pracuje w Firmie, je zdrowe zestawy firmowe, pije globalny alkohol, je globalne sery i pali globalne papierosy, przeglada globalne katalogi IKEI. To everyman. A jego opowieść ogarnia cały współczesny świat.
Krytycy narzekajacy na brak powieści dotykajacej współczesności zostana zaspokojeni. I to kompleksowo. Oto ksiazka opisujaca współczesność w całej jej złozoności, naświetlajaca paradoksy, piętnujaca śmieszne mechanizmy i niemadre przyzwyczajenia. Mamy tu piękno i smutek konsumpcji, ucieczkowość od śmierci i fascynację śmiercia, potrzebę samozaspokojenia i egoizmu, oraz silne pragnienie uczestnictwa w społecznych rytuałach. Potrzebę samotności i miłości. Permanentny chwiejny balans pomiędzy śmiercia i rozkładem a błyszczacym naperfumowanym czasopismem. Pomiędzy przedmiotami — coraz nowszymi, lepszymi, piękniejszymi, bardziej niezawodnymi, a zywym organizmem — coraz bardziej zawodnym, bolesnym.
Bowiem w tym naperfumowanym, pokolorowanym świecie, cielesność jest tym bardziej dotkliwa i wstydliwa. W fotelach zaprojektowanych przez najlepszych światowych projektantów ciału nie wypada trzaść się i śmierdzieć, starzeć się i porastać włosami, tyć i brzydnać. Mięknać. Wychodzac na ulice, nalezy „wkładać uśmiech jak dwurzędowy garnitur”. Dom to własne miejsce „do stękania, narzekania i umierania”.
Ta wciagajaca historia to atrakcyjny materiał badawczy nie tylko dla psychoanalityka, ale takze dla socjologa i filozofa. Co lubi współczesny człowiek i czego się boi? W jaki sposób nawiazuje więzi społeczne? Dla czego zyje? W jaki sposób próbuje uczynić siebie szczęśliwym?
"Nagrobek z lastryko" to madra, gorzka i smutna ale mimo wszystko ciepła i pełna humoru opowieść o zyciu Człowieka. Ksiazka w pewnym sensie bezwstydna i niezwykle szczera. Dotkliwa i bolesna. Pogodna i dowcipna. Błyskotliwa i czuła. Mieszczaca w sobie wszelkie sprzeczności – podobnie jak rzeczywistość.