Tab Article

Wojny bałkańskie stały się preludium do wojennej zawieruchy, która swym zasięgiem objęła cały świat. W tej drugiej ksiazce poświęconej I wojnie bałkańskiej, która jest kontynuacja poprzedniej, wydanej w 2010 r. (Bałkany 1912-1913), autor pragnie skoncentrować się na działaniach wojennych na zachodnim teatrze działań, obejmujacym swym zasięgiem Macedonię, Albanię, Tesalię, Epir, wybrzeze Adriatyku oraz działania morskie na Morzu Egejskim. Główna siłę sprzymierzeńców z Ligi Bałkańskiej na tym terenie stanowiła armia Serbii, dlatego tez większa część tego dzieła jest poświęcona właśnie jej działaniom, chociaz omówione sa szerzej takze działania armii greckiej i czarnogórskiej. Do zwycięstwa państw bałkańskich przyczynili się bowiem wszyscy sprzymierzeńcy. Niebagatelna rolę na zachodnim teatrze działań wojennych odegrała flota Grecji, która nie tylko zablokowała przeciwnika w cieśninach, umozliwiajac swobodę ruchów dla własnej floty i armii, ale tez uniemozliwiła dostarczenie tureckich posiłków i zaopatrzenia na front macedoński, co przyspieszyło klęskę Armii Zachodniej. Bez wkładu floty greckiej kampania ladowa trwałaby dłuzej, a zwycięstwo państw sprzymierzonych nie byłoby takie pewne.