Tab Article

W czasach, gdy twierdzenie o tym, ze ksiazka umiera, stało się banałem, warto, oprócz poznania wielu spekulacji na temat przyszłego komunikowania się za pomoca pisma, spojrzeć wstecz, by dowiedzieć się dokładniej, czym ksiazka była w przeszłości.

Niektórzy dziennikarze i bibliotekarze, podobnie jak entuzjaści kompaktów, uwazaja, ze pojawienie się e-booków oznacza totalna rewolucję. Być moze popularność e-booków rzeczywiście rośnie, być moze drukowane ksiazki rzeczywiście znikna (tak jak gliniane tabliczki babilońskie i zwoje papirusów starozytnego Egiptu, które dawno temu przestały być uzywane). Wszelkimi środkami przekonuje się nas, ze przyszłe ksiazki będa wyłacznie elektroniczne; pewne jest jednak to, ze przez minione ponad 10 000 lat ludzkość rozwinęła sposoby przechowywania i przekazywania informacji, które głęboko zakorzeniły się w naszej podświadomości.

W tomie tym autorzy prezentuja 100 ksiazek pochodzacych z całego świata i poświęconych najrózniejszym tematom, które dobrano tak, by pokazać najwazniejsze etapy rozwoju produkcji ksiazki albo przypomnieć pozycje, które miały największe znaczenie w jej historii. Wspaniale ilustrowany tom jest rozkosza dla oczu i zarazem fascynujacym świadectwem liczacego wiele tysięcy lat dazenia ludzkości do przekazywania idei i wiedzy.

W wyborze autorzy kierowali się zasada, by pokazać największa róznorodność ksiazek: w rozmaitych formach i stylach, takze w postaci sznurków (kipu) czy tez pisane na kościach, korze lub liściach palmowych, a takze słynne tabliczki gliniane, zwoje papirusowe i welinowe lub papierowe, lepiej znane w Europie badź Ameryce Północnej. Prezentuja ksiazki charakterystyczne dla poszczególnego rodzaju, choć niekoniecznie te najbardziej oczywiste.

Polskie edytorstwo prezentowane jest tu przez wydane konspiracyjnie podczas okupacji niemieckiej Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego. Na okładce zaś pokazano Złoty Kodeks Gnieźnieński - faksymile XI-wiecznego ewangeliarza. Natomiast najstarsze zabytki polskiego piśmiennictwa przedstawia w pięknym eseju Bogdan Klukowski.