Tab Article

Arthur Schopenhauer (1788-1860) – jeden z najwybitniejszych niemieckich filozofów, choć w zasadzie nigdy nie stworzył zadnej filozoficznej szkoły, a jednak wywarł wielki wpływ na takich myślicieli jak Bergson (ze swoim intuicjonizmem), Nietzsche (ze swoja filozofia zycia), a czerpali z niego takze neokantyści i pragmatycy.

Zwykło się nazywać Schopenhauera twórca pesymizmu filozoficznego. Jak pisze Jan Garewicz jego pesymizm nie miał nic wspónego z katastrofizmem, a negacja postępu z zaprzeczeniem rozwoju nauki i techniki Uczył rezygnacji bez pokory, współczucia bez miłości bliźniego, buntu bez działania. Schopenhauer z jednej strony neguje świat, ale z drugiej strony uznaje ten świat za jedyny z mozliwy. I czyni tak z powodu przyjęcia pewnych zasad aksjologicznych, przy czym jak w innym miejscu pisze Garewicz etyka Schopenhauera jakkolwiek normatywna, nie posługuje się pojęciem obowiazku. Powiada czym jest dobro, ale nie usiłuje nikogo skłonić do dobrego postępowania. Cóz zatem jest podstawa moralności skoro wedle Schopenhauera nie ma wartości obowiazujacych powszechnie, ale sa róznorodność, indywidualność, a wreszcie wiedza podpowiada niemiecki filozof.