Tab Article
Desperackie pragnienie zycia i tęsknota za utracona miłościa w jej najpiękniejszym wymiarze - tę intymna czastkę siebie Halina Poświatowska pozostawia w kazdym utworze. Wybitna, przedwcześnie zmarła poetka jak nikt inny potrafi skonfrontować w liryce nadzieję i lęk, zycie i śmierć. Młodzieńcze uniesienia i zachwyty mieszaja się z rozpaczliwymi próbami zatrzymania przy sobie kochanej osoby. Upragniona bliskość koi zmęczona duszę, lecz nie zostaje na zawsze.
Halina Poświatowska za sprawa świadomości choroby od dzieciństwa zyła w cieniu własnego przeznaczenia. Próbujac stawić mu czoło w swojej twórczości, czasem bywa drapiezna, kiedy indziej ukrywa rozpacz pod maska chłodnej ironii.
Jestem Julia to wybór najpiękniejszych wierszy Poświatowskiej o nienasyconym miłościa sercu, którego tragedia nie zdołała złamać.