Tab Article

Czas odnaleziony to ostatni, siódmy tom quasi-autobiograficznego cyklu Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, a jednocześnie klamra spinajaca wszystkie poprzednie tomy: W stronę Swanna, W cieniu zakwitajacych dziewczat, Strona Guermantes, Sodoma o Gomora, Uwięziona, Nie ma Albertyny. Na szczęście Autor mylił się przepowiadajac śmierć swoich ksiazek po stu latach (cytat ponizej). To prawda, ze niewiele utworów potrafi przetrwać próbę czasu. W poszukiwaniu straconego czasu jest niezwykłym wyjatkiem. Bez watpienia moje ksiazki umra pewnego dnia, podobne w tym do mej cielesnej powłoki. Śmierć trzeba przyjmować z rezygnacja. Musimy zgodzić się, ze przestaniemy istnieć za dziesięć lat, a nasze ksiazki za sto. życie wieczne nie jest dane ani ludziom, ani ksiazkom. Nasze ksiazki sa szkicowane przez nasze namiętności, piszemy dopiero w chwilach odpoczynku między nimi. życie bowiem zawodzi nas tak dalece, ze zaczynamy w końcu wierzyć, iz literatura nie ma z nim zadnego zwiazku, ogarnia więc nas osłupienie, jeśli widzimy jak cenne myśli ukazane w ksiazkach rozprzestrzeniaja się, nie lękajac się zagłady, spontanicznie, naturalnie, wśród pełni zycia codziennego… Marcel Proust