Tab Article

Wydana po raz pierwszy w 1984 roku Nieznośna lekkość bytu jest najsłynniejsza powieścia Milana Kundery oraz swego rodzaju ukoronowaniem jego twórczości. Zbiegaja się w niej wszystkie tematy, do których pisarz w swojej twórczości nieustannie powraca. Splot zyciorysów kilku postaci (i psa), które na rózne sposoby dochodza do wniosku, ze jedynym, co zostaje im dane jest właśnie tytułowa lekkość. Głównym problemem, który interesuje Kunderę w tej ksiazce jest kwestia przypadku jako czynnika, który determinuje ludzkie losy. Miłość jest przypadkiem. To przypadek decyduje, ze zakochujemy się właśnie w tej, a nie w innej osobie. Przypadek decyduje równiez o tym, czym zajmujemy się przez całe zycie, kim jesteśmy, z jakimi ludźmi się stykamy. W epoce totalitaryzmu zaś czynnik losowy jest tym bardziej paradoksalny, im bardziej wszechwładny ustrój stara się go wyeliminować i narzucić obywatelom sztuczne ograniczenia. Pomiędzy tymi dwoma zywiołami – prawdziwym i wymyślonym - poszczególne biografie wiruja jak folia na wietrze. Sposób w jaki napisana jest Nieznośna lekkość bytu doskonale koresponduje z tematem - napisana jest lekko, pozornie chaotycznie. Wypełniona stwierdzeniami o charakterze ogólnym, których nie mozna traktować inaczej niz jako stwierdzenia właściwie niewazne... Wtedy, w Paryzu, Milan dał mi rękopis Nieznośnej lekkości bytu. Przeczytałam go z ogromnym przejęciem. Nie tylko przypomniało mi to moje doświadczenia z Pragi w 1968 roku, ale jakoś niebywale korespondowało z emigracja i polskim Sierpniem. Wydawało mi się, ze w tej powieści zawarta jest suma doświadczeń, które moga być cenne dla polskiego czytelnika, i spytałam Kunderę, czy zgodzi się, bym przetłumaczyła powieść na polski. Zgodził się z entuzjazmem, a potem bardzo uwaznie przeczytał przekład, chociaz polskiego nie zna, więc nie mógł ocenić jego jakości. Agnieszka Holland, „Newsweek” Milan Kundera (ur. 1929) – jeden z najbardziej znanych pisarzy czeskiego pochodzenia. Uczestnik Praskiej Wiosny. Dwukrotnie wstępował i zostawał wydalany z Czeskiej Partii Komunistycznej. W 1975 roku wyemigrował do Francji. W 1981 roku przyjał obywatelstwo francuskie. W 1990 roku opublikował swoja ostatnia powieść w języku czeskim. Od tej pory pisze tylko po francusku i nie pozwala tłumaczyć na język ojczysty swoich nowych ksiazek. Do najbardziej znanych dzieł Kundery naleza powieści: żart (wyd. 1967), Śmieszne miłości (1970), Księga śmiechu i zapomnienia (1978), Nieznośna lekkość bytu (1984) oraz Nieśmiertelność (1990), a takze esej Sztuka powieści (1986).