Zmiany polityczne po II wojnie światowej na zawsze odcięły ziemie ukraińskie od Polski, a poprzesiedleniach nasz kraj uzyskał kształt zbliżony do granic etnicznych. Dziś nikt nie myśli orewindykacji Lwowa czy Krzemieńca, ale sentyment pozostał. Nie można wymazać dorobkucywilizacyjnego polskich miast i dworów Ukrainy. Tę ziemię nasi rodacy kochali, za jej obronę płacili własną krwią.Podróż po Ukrainie, to wędrówka śladami polskości, reliktami naszej przeszłości, kościołów, zamków idworów. I chociaż miasta, wsie i ulice noszą często już inne nazwy, a władze sowieckie uczyniły wiele,aby zatrzeć ślady naszej kultury, to nie udało się zniszczyć kilkuset lat polskiej tradycji."Żaden uczeń Polak nie mówił do drugiego jak tylko po polsku - wspominał Józef Burczak-Abramowicz. - Czuliśmy się gospodarzami tej ziemi, a kulturą i inteligencją imponowaliśmyotoczeniu. Zamożność Polaków też uderzała w oczy, a Polacy w wolnych zawodach, adwokaci przedewszystkim, to świetni mówcy, mający duże wzięcie"Wyjechałem z Krymu w poniedziałek, 30 września 2013 roku. Dwa miesiące później wybuchłystarcia na Euromajdanie, a pod koniec zimy Krym został zaanektowany przez Rosję.Nie sądziłem, że wydarzenia potoczą się tak szybko. Wygląda na to, że moja wizytana Półwyspie Krymskim będzie mi musiała wystarczyć na wiele lat.SŁAWOMIR KOPER- Ostatnie lato na ukraińskim Krymie- Śladami bohaterów Ogniem i mieczem. Na kozackiej Siczy (Chortyca w Zaporożu)- Borysław - energetyczna stolica polskiej nafty i Truskawiec - słynne a senneuzdrowisko- Samochodem przez Dzikie Pola- Ołyka. Radziwiłłowskie ostatki- Kamieniec Podolski. Najsłynniejsza twierdza Rzeczpospolitej.- Szlakami Wołynia. Ateny Krzemienieckie nad Ikwą- Kiedy "heroina" oznaczało jeszcze bohaterkę. Dzielne damy kresowe: Anna DorotaChrzanowska i Teofila Chmielecka.- Halicz czyli "Królestwo Golizny i Głodomerii"- Pisz pan na Berdyczów!- Sadyk Pasza, Mickiewicz i Żydowski Legion- Sześć wieków wspólnej historii. Matka Boża Częstochowska z Bełza- Symferopol. Nutria w sosie piwnym i Sonety krymskie- Legendarne schody Odessy. Eisenstein i Machulski