W swoim wiejskim domu pod Pragą Hrabal zajmował się pisaniem i ukochanymi kotami, wśród których ulubienicą była rudo-biała Auteczko. Kiedy jednak koty nadmiernie się rozmnożyły, zabrakło mu czasu na pracę i sen. Stracił spokój ducha, prześladowany świadomością, że część kotów będzie musiała umrzeć i że musi je zabić właśnie on, który je kocha. Pisząc o kotach, Hrabal pisze o życiu, którym rządzi poczucie, że każde istnienie jest ważne. Auteczko to pogodna, a zarazem dramatyczna ballada o prostym życiu, prostych wartościach i trudnych wyborach.