"Bez przerwy pić też się nie da, więc się dokształcam." Bohumil Hrabal (1914-1997). W tym jednym zdaniu, wypowiedzianym podczas spotkania z czytelnikami w restauracji "Leśna" w Kersku wiosną 1984 roku, jest cały Bohumil Hrabal. Dowcip, przekora, autoironia - to cechy charakterystyczne jego pisarstwa. Gdy towarzyszył im także szczególny poetycki liryzm, nieco surrealistyczne widzenie świata i całkowite utożsamienie się autora ze swymi bohaterami - a więc niemal zawsze - mieliśmy do czynienia z hrabalowskimi arcydziełami, jak "Obsługiwałem angielskiego króla" czy "Zbyt głośna samotność" - pisze w posłowiu do "Pięknej rupieciarni" Aleksander Kaczorowski.